Deze opdracht sprak erg tot mijn verbeelding. Ik wilde daarom deze keer ook geen foto’s maken als voorbeeld, maar vanuit mijn eigen fantasie dingen samenstellen. Hier en daar heb ik wel voorbeelden gebruikt voor onderdelen in de tekening.
Het was heerlijk om vrijuit te associëren en helemaal mijn eigen gang te gaan. Er schoten veel verschillende soorten beelden door m’n hoofd.
Van karikaturen van mensen die gebouwd zijn als een boom, tot bosnimfen, tot surrealistische match-ups van mensen en planten. In de vijf tekeningen die we moesten maken heb ik geprobeerd zoveel mogelijk verschillende ideeën uit te werken.
Half in het water, met haar als bladeren. De sporen aan de onderkant van de varens heb ik op haar gezicht geplaatst. Het was niet de bedoeling dat het eruit zag als tranen, maar ik vind het effect wel iets toevoegen.
De vis was puur voor de esthetiek, en omdat ik door de compositie per ongeluk teveel ruimte had aan de onderkant. Daar moest nog iets bij. De vis maakt ook duidelijker dat het plasje water echt een plaats is en niet alleen maar een abstracte weerspiegeling.
Maar… toen werd ik geïntrigeerd door het idee om een soort surrealistisch portret te maken, dat lijkt op een gezicht maar eigenlijk uit rozen bestaat. Ik ben aardig tevreden over het resultaat.
Onder het motto van ‘zoveel mogelijk verschillende materialen gebruiken’ heb ik mijn vulpen weer eens onder het stof vandaan gehaald. Wat tekent dat fijn!
Ik wilde deze tekenen met vulpen en inkleuren met conté. Blijkt dat dat erg lastig te combineren is. Het grove, felle van de conté botst erg met het fijne en voorzichtige van de vulpen. Is het dan slecht om ze samen te gebruiken, of juist goed voor het extra contrast? Het was in ieder geval een interessant experiment.
Het kostte ook nog moeite om dit duidelijk op een gezicht te laten lijken, aangezien ik in eerste instantie niet de omlijning had getekend maar alleen de hulstblaadjes en de bloempot.
Uiteindelijk heb ik het een beetje afgeraffeld omdat ik er toch geen toekomst meer in zag.
Eigenlijk jammer.
De inspiratie vloeide deze dag totaal niet en dat zie ik terug in haar stijve houding en expressieloze gezicht.
Paddenstoelen associeer ik met de dood, ze groeien meestal op overgebleven resten.
Het zijn opruimers. Ze groeien nooit zonder reden op een plek.
Ik trof er laatst één aan in mijn terrarium, en ik schrok me wild. Hij leek van het één op het andere moment verschenen te zijn. Paddenstoelen zijn perfect horrormateriaal. Ik heb deze specifieke paddenstoel ook gebruikt als inspiratie en verwerkt in zijn ogen.
Ook associeer ik ze met psychedelica, wat het vervreemdende effect nog heftiger maakt in de tekening.
Reacties door Portrettekenares